zondag 30 juni 2019
zondag 30 juni 2019
Zaterdag 29 juni Hallum- Sint Jacobiparochie
Wie is toch die schilder?
Stel je een doek voor met de volgende afbeelding; de basis, ik bedoel niet het fond maar gewoon het onderste van het doek, is een band van grasgroene heel fijne kwaststreekjes met hier en daar witte en gele stipjes. Bijvoorbeeld zoals de madelieven, klaver, en boterbloemen in het gras. Daarboven twee dunnere banden in een vaalbruine kleurtoon met daartussen een zwartachtige baan. Een greppel met water? Dat zou je er in kunnen zien. Daarboven dan een in perspectief uitwaaierende ruitfiguur in een vaalgroengrijze tint. Zoals een veld jonge tarwehalmen er uit ziet. Naast die ruit een vlak in geelgroen, doet je denken aan pas gemaaid hooiland en rechts daarvan een driehoek in donker- licht en zilvergroene driekleurfiguren. Een en al herhaling. Een veld met bieten lijkt daar wel op. Op weer een ander doek ( we zagen er veel vandaag en nog wel zonder museumjaarkaart) waren vergelijkbare vlakken te zien. Maar steeds in een ander lijnenspel, in andere perspectieven. En variatie in details, zoals witte blokfiguren tegen een groengelobde achtergrond . Zoals een schuur of een boerderij in het veld kan staan, omgeven door geboomte. Kleurvariaties in zachtpaars, bijna lila en groenwit. Je ziet dat wel bij akkers met bloeiende aardappelplanten. Een kleur die minder vaak voorkwam , maar dan wel meteen imponeerde, was okergoud. Deed denken aan zongerijpte gersthalmen.
En wat ze allemaal gemeen hadden was een overgang op ca ⅓ van het doek ,van al die variatie die ik hiervoor heb beschreven, via een grijsblauwachtig wazige penseelvoering naar een stralend azuurblauw. Je zou er de horizon en de lucht in kunnen zien.
En de suggestie van eindeloosheid, die maakte het helemaal spannend.
Hoe dan ook; fascinerende doeken. Kunstig en echt tot in het kleinste detail mensenwerk. Behalve die blauwe vlakken die op lucht lijken.
Dat vertrouw ik niet; dat heeft een ander gedaan.